Diversiteit en de identiteit van Vrijeschoolonderwijs: Een avontuur in balans

De samenstelling van de studentenpopulatie op de lerarenopleidingen is homogener dan gewenst is (Geerdink, 2019). In een samenleving waarin diversiteit en inclusie steeds meer als een vanzelfsprekendheid wordt gezien en wordt gewaardeerd, is dit een actueel thema in onderwijsland. Ook vanuit het Vrijeschoolonderwijs leeft de wens om de diversiteit onder lerarenopleiders, leraren-in-opleiding en leerlingen te vergroten.

Het vergroten van de diversiteit kan worden ervaren als een spannend process: Op welke manier kan je de diversiteit vergroten, en, welk effect kan het vergroten van de diversiteit hebben op de identiteit van het Vrijeschoolonderwijs? (vgl. Bakker & Rigg 2004; Hubeek 2022).

Uitgaande vanuit de gedachte dat identiteit (van organisaties, lerarenopleiders, leraren etc) niet statisch is maar verandert in de tijd (Beijaard & Meijer 2017), roept dit ook de vraag op naar de (al dan niet bestaande) ‘kern’ van de identiteit van een onderwijsorganisatie en de positie in de maatschappij.

De vraag naar de balans tussen diversiteit en identiteit lijkt relevant voor alle soorten en vormen van onderwijs. Samen met deelnemers willen we hierover met elkaar in gesprek. Welke best practices kennen we, hoe zorgen we voor een juiste balans tussen identiteit en diversiteit of is dat helemaal niet wenselijk?