Het bestaansrecht van zwaarwegende beslissingen in de lerarenopleiding ter discussie gesteld.

Toetsen is een doodgewoon werkwoord dat wijst op een alledaags aspect van ons gedrag. Mensen zijn reflectieve wezens. Wij verhouden ons tot ons eigen en elkaars gedrag, vinden daar iets van, anticiperen erop, reageren erop en corrigeren onszelf en elkaar. De feedback loop is een integraal onderdeel van iedere menselijke interactie. In het onderwijs is dat niet anders. Het geven van een les lukt niet zonder de voortdurende feedback van de ontvangende partij, net zo min als het krijgen van de les lukt zonder de voortdurende feedback van de onderwijzende partij.

Maar die vanzelfsprekende reflectieve omgang met ons eigen en elkaars gedrag heeft in het onderwijs een bijzonder, vervormd karakter gekregen. Dat wij die vervorming nauwelijks zo ervaren is het gevolg van de institutionalisering die zich in het onderwijs voltrokken heeft. De verzelfstandiging van het toetsen is bij uitstek een uitwas van deze institutionalisering die, als je er serieus over nadenkt, eigenlijk te gek voor woorden is.

Helaas zijn we het ’toetsen’ in het onderwijs gaan isoleren en eenzijdig gaan toeschrijven aan de leraar die daardoor een examinator wordt. Het gevolg: leraren krijgen last van macht – en niet eens hun eigen macht.